ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับหลักการของหม้อแปลงไฟฟ้า

หม้อแปลงไฟฟ้าประกอบด้วยแกนเหล็ก (หรือแกนแม่เหล็ก) และขดลวด ขดลวดมีขดลวดสองเส้นขึ้นไป ขดลวดที่เชื่อมต่อกับแหล่งจ่ายไฟเรียกว่าขดลวดปฐมภูมิ ขดลวดที่เหลือเรียกว่าขดลวดทุติยภูมิ สามารถเปลี่ยนแรงดันไฟฟ้ากระแสสลับ กระแส และอิมพีแดนซ์ได้ หม้อแปลงแกนธรรมดาประกอบด้วยแกนที่ทำจากวัสดุแม่เหล็กอ่อนและขดลวดสองขดลวดที่มีการหมุนต่างกัน หน้าที่ของแกนกลางคือการเสริมความแข็งแกร่งให้กับข้อต่อแม่เหล็กระหว่างขดลวดทั้งสอง เพื่อลดกระแสไหลวนและการสูญเสียฮิสเทรีซีสในเหล็ก แกนกลางจึงทำจากแผ่นเหล็กซิลิกอนเคลือบสี ไม่มีการเชื่อมต่อทางไฟฟ้าระหว่างขดลวดทั้งสองซึ่งทำจากสายทองแดง (หรืออลูมิเนียม) ที่หุ้มฉนวน

ขดลวดหนึ่งที่เชื่อมต่อกับแหล่งจ่ายไฟ AC เรียกว่าขดลวดปฐมภูมิ (หรือขดลวดทุติยภูมิ) และขดลวดอีกอันที่เชื่อมต่อกับเครื่องใช้ไฟฟ้าเรียกว่าขดลวดทุติยภูมิ (หรือขดลวดทุติยภูมิ) ที่เกิดขึ้นจริงหม้อแปลงไฟฟ้ามีความซับซ้อนมาก หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการสูญเสียทองแดง (การให้ความร้อนด้วยความต้านทานคอยล์) การสูญเสียเหล็ก (ความร้อนที่แกน) และการรั่วไหลของแม่เหล็ก (โดยสายเหนี่ยวนำแม่เหล็กแบบปิดอากาศ) ฯลฯ เงื่อนไขของหม้อแปลงในอุดมคติคือ: ละเว้นฟลักซ์การรั่วไหล ความต้านทานของ ขดลวดปฐมภูมิและขดลวดทุติยภูมิ การสูญเสียแกน และกระแสไฟไม่โหลด ยกตัวอย่างเรื่องอำนาจหม้อแปลงไฟฟ้าในการดำเนินการโหลดเต็มที่ (กำลังรับการจัดอันดับเอาท์พุตคอยล์ย่อย) ใกล้เคียงกับอุดมคติหม้อแปลงไฟฟ้าสถานการณ์.